Ренот не е само вкусна билка чиј рендан корен се користи за правење сос, туку има и лековити својства. Иако првите пишани записи за рен како лековито растение датираат од 1170 година, тој остана познат до ден-денес по неговото чудесно дејство врз цела низа болести, од ревматски заболувања до ишијас, респираторни заболувања, болести на забите, настинки и главоболки, менструални проблеми, запек какои други пореметувања во варењето.
Состојките од рен, вклучително и маслото од сенф, имаат антибактериско дејство, го поттикнуваат варењето, ги елиминираат спазмите и ги ублажуваат воспалителните процеси. Ренот расте на влажни места, речиси во сите делови на светот. Се одгледува за корен кој се користи како зачин. Може да се чува долго време свеж во визба закопан во влажен песок.
Содржи синигрин, кој се разградува на алил-изо-сулфоцијанид, гликоза и сулфат на калиум киселина. Содржи и шеќер, аспарагин, глутамин итн. Ренот е омилен народен лек и здрав зачин. Остриот, лут вкус на рен доаѓа од специфични есенцијални масла, сулфурни соединенија, од кои произлегува неговиот силен фитонциден ефект. Има од 115 до 158 mg од овие масла на 100 грама. Главна состојка е гликозидот синигрин, чиј мирис се чувствува и кој под дејство на специфичен фермент се разградува во масло од синап, од кое зависат лековитите својства на ренот.
Ренот содржи значителни минерали, а од витамините во 100 g рен има најмногу C – 114-129 mg, потоа малку A (33 IJ), B1 (0,14 mg), B2 (0,11 mg), B6 ( 0,18 mg) и PP -0,6 mg. Во листовите има повеќе бета каротин, провитамин А, но кај нас ретко се користи. Во однос на лековитата вредност, ренот може да се спореди со лукот.
Испарливите сулфурни масла имаат силен фитонциден ефект и спречуваат инфекции на грлото и респираторниот тракт. Во мали дози, сокот од рен ги уништува бактериите на дизентеријата, салмонелата, гнојните бактерии, бацилите на ТБ, многу габи кои паразитираат кај луѓето и растенијата. Ренот ја намалува токсичноста на храната заразена со салмонела, па со додавање на оваа хербална терапија ваквите труења брзо и незабележливо се надминуваат.
Ја стимулира работата на органите за варење – предизвикувајќи зголемено лачење на желудечните и цревните жлезди, жолчката и панкреасот. Предизвикува зголемено лачење на натриумова киселина и ензими.
Ја зајакнува работата на црниот дроб и жолчката кои лачат повеќе сокови и ја зголемуваат сварливоста на храната. Цревните жлезди исто така ја зголемуваат својата активност и лачат повеќе секрети, а и таму храната се вари побрзо и полесно, подобро се користи, што на крајот го зголемува апетитот.
Како рен се користи како помошен лек во лекувањето на одредени болести:
Воспаление на синусите:
Во сад се ставаат ренданиот рен и малку вода, па се става на шпорет да се вари. Кога ќе почне да испарува, тргнете ја тавата од изворот на топлина. За да се вдишат корисните испарувања, подобро е пациентот да се наведнува над садот, да ја покрие главата со крпа и да ја вдишува пареата не подолго од десет минути. Најдобро е тоа да го правите пред спиење.
Тинктура од рен за ревматски заболувања, гихт, ишијас:
Тинктурата од рен, која се користи за масажа на местото каде што се јавува болката, ја поттикнува циркулацијата на крвта и го забрзува процесот на отстранување на воспалението, а со тоа и заздравувањето. Тинктурата лесно се прави: излупете го свежиот корен од рен и изрендајте го што поситно. Четири лажици рендан рен прелијте ги со 70 отсто алкохол (од аптека) и оставете да отстои 6 дена, со секојдневно протресување. Процедете го низ газа, а потоа измешајте ја тинктурата со вода во сооднос 1:1. Масирајте ја погодената област два до три пати на ден.
Внимание: Ренот предизвикува иритација на слузокожата. Затоа, во никој случај не смее да дојде во допир со очите. По масажата добро измијте ги рацете. Не плашете се, кожата не може да се оштети. По масажата ќе се појави само мало црвенило.
За болести на респираторниот тракт:
За да се ослободите од секретите од белите дробови кои се создаваат заедно со кашлањето и да ги ублажите симптомите на напад на астма, најдобро е да користите „мед од рен“. Измешајте едно лајче рендан рен со 4 лајчиња агава или јаворов сируп. Земете ја оваа смеса во исти интервали во текот на денот, поделени на четири порции.
Рен против забоболка и главоболка:
Облозите со рен ладат и имаат смирувачки ефект врз болката: прелијте 4 лајци рендан рен со три лајци вода, изматете во густа маса, ставете го во газа или ленена ткаенина, формирајте правоаголник и држете го на задниот дел од главата (за главоболка) или на образот (за забоболка) три до пет минути. Совет за оние со многу чувствителна кожа: ако се појави прекумерно црвенило или дури и печење, претходно нанесете природен растителен крем на кожата.
Стимулирање на работата на жолчката:
Ренот како помошен лек за воспаление на жолчните канали и како стимулатор на лачењето на жолчните сокови, препорачуваме двонеделен третман со рен: измешајте едно лајче до работ рендан рен со четвртина литар топло бадемово млеко и пијте секоја вечер после јадење.
